ฑีฆายุโกโหตุมหาราชา ขอพระองค์จงทรงพระเจริญ
เนื่องในวันที่5ธันวาคมของทุกปีเป็นวันที่ปวงชนชาวไทยจะพากันถวายพระพรแด่พ่อหลวงของเรา ซึ่งในปีนี้ก็เช่นกันเราก็อยากได้เห็นท่านมีพระพลานามัยที่แข็งแรงหายเจ็บไข้และมีพระชนมายุยิ่งยืนนานเป็นร่มโพธิ์ร่มไทรของเราตลอดไป ทรงพระเจริญครับ จากใจของผม/ครอบครัวและพนักงานในเครือวิสต้าทุกคนครับ.
เมื่อสุดสัปดาห์ที่ผ่านมาผมได้มีโอกาสไปร่วมพิธีมอบปริญญาแด่บัญทิตและมหาบัญทิตของมหาวิทยาลัยพายัพ ซึ่งผมได้รับเกียรติเชิญเป็นหนึ่งในคณะกรรมการส่งเสริมของมหาวิทยาลัยฯ จึงได้มีโอกาสสวมเสื้อครุยสีสดใสจึงขอนำรูปมาอวดหน่อยครับ หลังจากที่ปีที่แล้วรูปที่ถ่ายออกมาไม่ค่อยดีจึงมีโอกาสถ่ายรูปแก้ตัวในปีนี้แหละครับ พิธีของเขาค่อนข้างจะเรียบง่ายเนื่องจากเขาเป็นส่วนหนึ่งสภาคริสจักรแห่งประเทศไทย เรียกว่าเป็นมหาวิทยาลัยเอกชน ว่างั้นเถอะครับจึงไม่มีเชื้อพระวงค์มาแจก มีแต่ท่านอธิการบดีเป็นผู้แจก แจกกันจนเมื่อยมือแหละครับ ปีหนึ่งๆก็เป็นพันคนแหละครับ และทุกครั้งที่ผมได้ไปร่วมงานแบบนี้มักจะถามตัวเองว่าพวกนี้เขาจบแล้วจะไปหางานอะไรทำ เพราะนอกเหนือจากที่นี่ที่จบกันแล้วที่อื่นล่ะ การเรียนถือเป็นสิ่งดีแต่หากออกไปแล้วเตะฝุ่นก็น่าสงสารนะครับ ผมเชื่อแน่ว่าอย่างน้อยครึ่งหนึ่งที่ต้องเป็นเช่นนั้นเพราะทุกวันนี้งานก็ไม่ใช่หาได้ง่ายๆ อีกทั้งคนงานก็เลือกงาน งานหนักไม่เอางานเบาล่ะโอเค แต่บางคนไม่ได้มีวิสัยทัศน์ยาวไกลสู้คนอื่นไม่ได้ก็ยากที่จะเจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงานจริงไหมครับ? ส่วนเราเป็นพ่อแม่ก็หนีไม่พ้นหน้าที่ที่จะต้องส่งเสียให้ลูกได้เรียนสูงๆ และที่สำคัญวิชาที่เรียนต้องเป็นที่เขาชอบ ลืมเถอะครับที่จะไปชี้นิ้วให้เขาเดิน เด็กสมัยนี้ไม่ใช่สมัยผมที่พ่อแม่สามารถบงการได้ นอกจากส่งเสียเรียนแล้วหน้าที่อีกอย่างที่พ่อแม่ต้องทำคือการให้เขาได้มีครอบครัวมีการงานที่ดีเลี้ยงตัวได้แต่...เดี๋ยวนี้เขามักไม่ค่อยจะยอมแต่งงานง่ายๆ ไม่ว่าหญิง-ชาย เพราะมีประสบการณ์เห็นผู้คนแต่งแล้วหย่าถมเถไปยิ่งดาราสมัยนี้ด้วยแล้ว เฮ้อ...ลำบากจัง
สุดสัปดาห์นี้มีหนังจีนกล่องอยู่เรื่องหนึ่งที่ฉายในกรุงเทพฯด้วยจำนวนโรงจำกัดเพียงโรง2โรง AFTER SHOCK แต่ทราบมาว่ารายได้ที่ต่างประเทศทำได้ดีมากจนทำให้ผมอยากดู ก็ได้แต่เพียรพยายามอ้อนวอนเจ้าของหนัง สหมงคล นำมาฉายที่วิสต้า ซึ่งท้ายที่สุดก็ได้มาแต่รายได้ผมเชื่อแน่ว่าคงไม่ดีเพราะไม่มีพระเอกหล่อนางเอกสวยแบบเกาหลีมาเรียกลูกค้าหรอกนะครับ ผมโชคดีที่ซื้อแผ่นดีวีดีมาดูก่อนเพราะหนังฉายทั่วโลกไปค่อนข้างนานแล้ว หนังดีมากครับ นานแล้วที่ไม่ได้ร้องไห้แบบสุดๆ หนังเรื่องนี้นำเอาเนื้อหาแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ของจีนเมื่อ34ปีที่แล้วที่เมืองถางซาน มณทลเหอเป่ย ด้วยความรุนแรงถึง7.8ริคเตอร์ คร่าชีวิตผู้คนไปกว่า2แสน4หมื่นกว่าชีวิตบาดเจ็บอีกเป็นแสน ครอบคัวต้องสูญเสียกระจัดกระจายไปคนละทิศละทาง ครอบครัวตัวเอกก็เช่นกัน พ่อตายในขณะจะเข้าไปช่วยลูก2คน ชาย/หญิง ซึ่งต่อมาถูกซากอาคารทับใส่จนแม่ต้องเลือกจะช่วยใครระหว่างลูกชายหรือลูกสาว แต่โดยไม่ทราบมาก่อนลูกของเธอนั้นมีชีวิตอยู่ เธอได้ลูกชายไปอยู่ด้วยลูกสาวมีนายทหารที่ไปช่วยรับไปเลี้ยง 32ปีต่อมาเขาได้เจอกันอีก...ขอไม่เล่าตอนจบนะครับ สวัสดี