สุดสัปดาห์ที่ผ่านมาผมและครอบครัวทั้งหมด5ชีวิตได้เดินทางไปร่วมงานรับปริญญาของลูกสาวคนเล็กที่ประเทศนิวซีแลนด์ซึ่งแกจบมาตั้งแต่ปลายปีที่แล้วเพิ่งจะรับปริญญาแบบทางการเมื่อวันที่30พ.ค.ที่ผ่านมาเราก็ยังคงอาศัยสายการบินเอมิเรต์ที่ต้องลงแวะนครซิดนีย์โดยบินจากไทย9ชั่วโมงแต่เที่ยวนี้ค่อนข้างทุลักทุเลนิดเพราะเวลาที่เราถึงซิดนีย์คือ7โมงเช้าซึ่งช่วงนี้เป็นช่วงเปลี่ยนฤดูจากใบไม้ร่วงเป็นหนาวทำให้มีหมอกในช่วงเช้าแต่หมอกในเช้าวันที่เราไปถึงผิดธรรมดาเพราะหมอกหนาปกคลุมไปทั่วเครื่องบินวนสัก2ชั่วโมงได้ปรากฏว่ายังไม่จางเครื่องเองกำลังน้ำมันจะหมดจึงหันไปลงบริสเบรนห่างออกไปทางเหนือ1ชั่วโมงบิน กะจะไปรอจะกว่าซิดนีย์หมอกจะจางจนเครื่องลงได้ แ่ต่กลายเป็นว่ากฎของสายการบินมีกำหนดให้พนักงานรวมกัปตันมีชั่วโมงการทำงานเพราะเราวนอยู่นรายทำให้ชั่วโมงการทำงานหมดต้องให้พนักงานและกัปตันชุดใหม่จากซิดนีย์ต้องบินขึ้นมารับ กว่าพวกเขาจะมาถึงร่วมๆ2ชั่วโมง เราถึงบินกลับมาลงซิดนีย์อีกครั้งช่วงเย็นจึงทำให้เราต้องพักค้างคืนที่ซิดนีย์ที่โรงแรมแถวสนามบินโดยที่สายการบินออกค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมดและไม่ใช่แค่สายการบินเราเท่านั้นมีเครื่องอีกนับสิบลำก็เจอแบบเรา จากนั้นในวันรุ่งขึ้นจึงได้บินต่อไปNZตามเวลาเดิม งานผ่านไปแบบเรียบง่ายคนรับไม่เห็นต้องตื่นแต่เช้ามืดไปแต่งหน้าทำผมแบบเรา ดีจัง เกือบ2ปีที่โครงการShopping Center แถวดอนจั่นก่อสร้างมาศุกร์นี้ก็ได้เปิดโชว์ตัวพร้อมโรงหนังSFสาขาแรกที่เชียงใหม่ ขอแสดงความยินดีด้วยครับ ขอบคุณเจ้าของที่ให้เกียรติมาเชิญวิสต้าไปเปิดโรงหนังแต่ด้วยอายุผมปลายปีนี้็ก็จะครบ60แล้ว อยากทำโรงหนังก็ได้ทำกว่า20ปีคิดว่าถึงเวลาแล้วจึงปฏิเสธไปและการลงทุนทำค่อนข้างสูงไม่อยากเป็นหนี้เป็นสินอีก!