สุดสัปดาห์ที่ผ่านมาผมได้มีโอกาสเดินทางไปนิวซีแลนด์อีกครั้งหลังจากที่เมื่อ2อาทิตย์ที่แล้วได้เดินทางไปส่งนักเรียนไปเรียนภาษาช่วงปิดเทอมเดือนตุลาคม เวลาผ่านไปไวมากแป๊ปเดียว2อาทิตย์ ผู้ปกครองที่ส่งไปครั้งนี้ตอนไปส่งก็พากันกลัวว่าลูกจะอยู่ไม่ได้เพราะภาษาอังกฤษแต่ละคนก็ได้แค่ Yes NO Ok! แต่ที่ไหนได้เด็กๆพากันไม่อยากกลับเมืองไทย อยากอยู่ฉลองวันฮาโลวีน31/10ที่คนต่างประเทศพากันฉลองด้วยการแต่งตัวเป็นพวกผีๆสางๆ บ้างก็อยากอยู่ต่อไปเลย ไม่กลับมาเรียนเมืองไทยเพราะที่นั่นการเรียนการสอนแบบสบายๆ เช้ามาโรงเรียนก่อน8โมงเย็นเลิก3โมงครึ่ง จบแล้วก็กลับบ้านไม่ต้องไปเรียนพิเศษด้วยเพราะกลัวสู้เขาไม่ได้ ยิ่งช่วงหน้าร้อนพระอาทิตย์ตกเกือบ4ทุ่ม พวกที่อยู่HOMESTAYมีสวนมีฟารม์ก็ไปวิ่งเล่นกันสนุก ยิ่งทำให้คิดว่าไหนๆท่านนายกรมต.ได้ปรับคณะรัฐมนตรี รวมถึงการเปลี่ยนตัวรมต.ศึกษาฯก็อยากฝากให้ท่านไปดูการเรียนการสอนของเขาบ้าง แต่แน่นอนบรรดาครูในเมืองไทยคงไม่ชอบเพราะจะไม่ได้รายได้การสอนพิเศษกวดวิชา ที่นั่นมีการจำกัดโซนด้วยเช่นอยู่ศรีนครินทร์จะไปเรียนเซ็นคาเบรียลแถวสามเสนไม่ได้ ต้องเรียนใกล้บ้านเท่านั้น แต่คุณภาพการเรียนการสอนเขาเหมือนกันไม่ว่าจะเรียนไหน? เห็นนายกรมต.ออสเตรเลียออกมาบอกว่าเขามีแผนที่พัฒนานักเรียนของเขาให้เรียนภาษาเอเซียนอกจากอังกฤษที่เป็นเช่นนี้เขารู้แล้วล่ะว่าทวีปเอเซียมีประชากรเป็นพันล้าน เศรษฐกิจทุกวันนี้หากค้าขายยุโรปอเมริกาจะตายอีกหลายปีเพราะถังแตกอยู่ !
วันนี้มีฟร์อมมาเสนอให้กู้เงินใช้จากห้างๆหนึ่งของไทยที่ดังมากๆเห็นดอกเบี้ยทีเขาแจ้งก็หัวหดแล้วครับ 18%ต่อปี ผมมีฐานะดีหน่อยเขาเลยแจ้งว่ามีวงเงิน186,000บาทให้ใช้ได้ทันที...เห็นแล้วน้ำลายไหลอยากเอาเงินไปให้เขากู้อีกต่างหากแทนที่จะกู้เขา ก็100ได้ตั้ง18บาท ผมเห็นช่วงนี้รถราบ้านขายดีเพราะอานิสงจากรัฐบาลนี้เรื่องรถคันแรกบ้านหลังแรก แต่ไม่ยักกำหนดดอกเบี้ยขั้นสูงสุดสำหรับคนที่ต้องกู้ไปซื้อ แล้วอย่างนี้ท่านระบุเงินเดือนขั้นต่ำวันละ300 คนคงตกงานเยอะ เงินที่กู้ที่ผ่อนไว้จะไปหาคืนได้อย่างไรในที่สุดก็โดนยึด ถึงตอนนั้นให้คนทั้งประเทศออกมาเดินขบวนก็ช่วยไม่ได้!
ช่วงนี้ไม่ค่อยจะมีโอกาสดูหนังเพราะแทบทุกสัปดาห์แทนที่จะขึ้นมาดูกิจการของตัวเอง กลับต้องไปทำโน่นนี่นั่น สัปดาห์ก่อนได้มีโอกาสไปดูซีรีย์สาระแนของเสนาหอย/วิลลี่ ขาดเปิ้ลที่แยกตัวไป สาระแน
โอเซไก ที่ผมก็ไม่รู้คำแปล เพระดูเป็นภาษาญี่ปุ่น สนุกดีครับการแกล้งคนตามสไตล์โดยที่คนถูกแกล้งไม่ทราบ เพราะหลังจากที่แกล้งเขามาหลายภาคก็โดนแกล้งบ้าง เล่นเอาคนดูฮาขี้แตกขี้แตน น้ำตาเล็ดกันเป็นแถว ถือว่าเป็นการผ่อนคลายบ้าง!...สวัสดีครับ