เนื่องในวาระดิถีขึ้นปีใหม่ พนักงานในเครือวิสต้าเชียงใหม่ทุกคน ขอให้ลูกค้าพร้อมทั้งครอบครัวมีแต่ความสุข สดชื่นสมหวัง ปรารถนาสิ่งใดขอให้สมปรารถนาทุกประการ ตลอดปี2554
สวัสดีปีใหม่ทุกท่าน ปีหนึ่งๆผ่านมาแล้วผ่านไปไวจริงๆครับ ผมจำได้ว่าเพิ่งฉลองปีใหม่ไปหยกๆเมื่อปีที่แล้วท่ามกลางความกลัวว่าอาจจะเกิดเหตุร้ายในระหว่างปีใหม่ที่แล้ว เพราะมีคำทำนายมากมาย แต่อาจด้วยพระบารมีของพระสยามเทวาธิราชจึงทำให้บ้านเมืองเราไม่มีเหตุเกิดในช่วงส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ปีที่แล้ว เป็นอย่างไรบ้างสำหรับปี 2553ของทุกท่าน สำหรับผมเป็นปีที่เกิดการสูญเสียอันยิ่งใหญ่นั่นคือการจากไปของคุณแม่ผมด้วยวัย 95 ปี หลังจากที่ไม่รู้สึกตัวและเป็นอัมพาตมาหลายสิบปีและยังมีญาติผู้ใหญ่ที่ใกล้ชิดกับผมก็จากโลกไปอีกหลายคน แต่พวกเขาได้จากไปด้วยความสงบและคงได้ไปเสวยสุขในสวรรค์ ทิ้งก็แต่พวกเราที่ยังต้องอยู่ชดใช้กรรมกันต่อไป โลกเราทุกวันนี้มันช่างโหดร้ายกับมนุษย์ที่อยู่บนโลกใบนี้ จากภัยธรรมชาติทั้งหลายเช่นแผ่นดินไหวที่ที่ไม่เคยเกิดก็เกิดหรือน้ำท่วมจนคนตายไปมากมายหรือพายุที่ทำให้บ้านเรือนของคนต้องเสียหายนับค่าไม่ได้ อีกทั้งค่าครองชีพของทั่วโลกก็พากันขึ้นจนผู้คนอาจต้องอดมื้่อกินมื้อประสบกับความหิวโหย แต่ทั้งนี้ทั้นนั้นคงต้องยกพระเจ้าอยู่หัวของเราที่ทรงมีพระวิจารณญานที่ดีมองไกลว่าคนต้องอยู่แบบพอเพียงมิใช่หาได้100ใช้พัน/หมื่น/แสนเกินตัวแล้วสักวันก็หามาใช้คืนเขาไม่ได้ คำว่าพอเพียงหลายคนเข้าใจว่าให้อยู่อย่างท่านจำลองที่บ้านก็อยู่กะต๊อบทานก็วันละมื้อ แต่เปล่าเลยครับ การอยู่อย่างพอเพียงอาจอยู่แบบอภิมหาก็ได้ตราบใดที่ตัวเองหาได้ไม่ใช่ไปหยิบยืมเขา ถามว่าวิสต้าล่ะ ก็คงต้องตอบว่าตั้งแต่เมเจอร์มาเปิดโรงหนังที่เชียงใหม่ โรงของเราก็ถูกกระทบมากในช่วงต้นๆมาระยะหลังๆอาจจะนิดหน่อย แต่ด้วยความน่ารักของพนักงานของเราทุกคนก็พากันเข้าใจและยอมรับกับราคาค่าจ้างของเราที่ไม่ได้มากมายแบบเขา และนี่คือคำตอบว่าเราก็ยังสามารถยืนหยัดอยู่จนทุกวันนี้ ลูกค้าที่ห่างไปก็พากันกลับมาใช้บริการที่เราอีก สภาพโรงของเรา เราเองก็ตระหนักดีว่าทรุดโทรมไปมาก แต่ทำไงได้ไม่ถึง2ปีสัญญาเรากับทางกาดฯจะหมด ก็ไม่ทราบว่าเขาจะต่อหรือไม่ รวมถึงค่าต่อสัญญาเขาจะคิดมากน้อยเพียงใด หากมากไปเราก็คงรับไม่ได้ ถามว่าเสียใจหากเราไม่ได้ทำโรงหนังที่นี่ ก็ต้องบอกว่าเสียใจนะใครๆก็เสียใจได้ ยิ่งกับของรักของหวง แต่ไม่ได้คือไม่ได้ครับทำใจ คริสมาสต์ที่ผ่านมาผมไปฉลองที่สิงคโปร์ประเทศที่ผมมักเอ่ยถึงและไปประจำจนคนนึกว่าถือสัญชาติสิงคโปร์ในใจผมไม่มีทางครับเพราะเป็นคนไทยดีที่สุด ไปมาก็เกือบทั่วโลกยากที่จะหาประเทศที่ผู้คนโอบอ้อมอารีย์ จริงอยู่กับสายตาคนไทยหลายๆคนอาจไม่เห็นด้วย แต่กับผมไทยเต็มร้อยครับ คริสมาสต์ปีนี้ที่สิงคโปร์ผู้คนออกมาเฉลิมฉลองกันเต็มที่ ร้านอาหารไม่ต้องพูดถึงแน่นขนัดถึงกับต้องแจกใบคิวเหมือนไทย แต่ราคาแพงกว่าเราหลายเท่าตัวครับ ที่อิจฉาก็อิจฉาประเทศไทยปีนี้คนต่างชาติมาเที่ยวกันจนทำให้สุวรรณภูิมิเราคับแคบไป..สวัสดีปีใหม่

MERRY CHRISTMAS
เมื่อสิงหาคมที่นิวซีแลนด์ผมได้มีโอกาสชมภาพยนตร์ที่ผมเองยังไม่เคยได้ยินแม้แต่ชื่อ แต่เท่าที่ทราบคือหนังซีรีย์นี้มีถึง3ตอนแถมตอนที่เป็นหนังสือคนอ่านกันทั่วโลก ภาคที่ผมได้ชมบนจอใหญ่เป็นภาค2ครับ ทีแรกคิดว่าจะพักสายตาเมื่อตอนเข้าดูเพราะหนังเป็นหนังสวีเดนบรรยายอังกฤษซึ่งหากไม่มีสมาธิก็คงหลับแน่ๆ แต่ที่ไหนได้หนังสนุกมากครับ ยาวเกือบๆ2ชั่วโมงครึ่ง แต่ดูแล้วไม่เบื่อถึงต้องตามอ่านคำบรรยายก็เถอะ
เมื่อออกจากโรงรีบเข้าร้านขายดีวีดีรีบควักเงินซื้อภาค1ซึ่งราคาก็ไม่ถูกเลย แล้วเมื่อกลับมาถึงเมืองไทยรีบเปิดดูสนุกไม่แพ้ภาค2อีกทั้งภาคแรกไม่ได้เกี่ยวกับภาค2มากนักเพียงแต่ตัวละครทั้งพระเอกนางเอกกลับมาค้นหาประวัติตัวนางเอกเองจากความร่วมมือของพระเอกที่ภาคแรกเป็นเพียงนักข่าวแต่มาในภาค2ได้มาเป็นเจ้าของหนังสือพิมพ์ที่ชื่อMILLENNIUMจนมาเป็นชื่อหนังไตรภาคนี้ พอดีที่ผมไปจับสลากแจกมอเตอร์ไซค์รายเดือนของราชาชูรสเขมรไปเดินดูศูนย์การค้าเห็นเขาวางขายทั้ง3ภาคราคาเพียงแผ่นละ1.5เหรียญสหรัฐฯก็รีบซื้อมาครบแล้วกลับมาดูภาค3ที่เป็นภาคจบ ต้องยอมรับว่าคนเขียนเรื่องนี้สุดแสนจะมีจินตนาการที่จะทำให้คนอ่านคนดูหลงไหลกับเนื่อหนังจนถอนตัวไม่ขึ้นต้องตามติดดูให้จบ รายละเอียดข้อมูลของตัวละครตั้งแต่ภาคแรกมันช่างเหมาะเหม็งเสียนี่จริงๆมีที่มาที่ไป ใครหลับช่วงไหนตื่นมาคงงงแล้วเดินออกจากโรงไปดั่งที่ผมเห็นช่วงนี้ที่ทางวิสต้าไปวิงวอนขอทางสหมงคลมาฉาย เนื่องจากหนังเรื่องนี้เขาสั่งมาเพียงก๊อปปี้เดียวและฉายในวงแคบๆที่กรุงเทพ เที่ยวนี้เขาใจดีให้มาทั้งๆที่ผมและเขาคงทราบว่ารายได้จะเป็นอย่างไร ช่วงคริสมาสและปีใหม่หากใครที่เบื่อหนังตามกระแสน่าจะไปดูนะครับและทำแบบผมเมื่อสุดสัปดาห์ก่อนคือดูมันเลยภาค1-2 สัปดาห์นี้ภาค3ก็มาด้วยถือว่ามาใช้ชีวิตอยู่บนกาดฯชมภาพยนตร์ทีเดียว3ภาคซึ่งคงต้องใช้เวลาประมาณ9ชั่วโมง แต่รับรองได้ครับว่าคุ้มจริงหากคุณเป็นแฟนหนัง...สวัสดี

สุดสัปดาห์ที่ผ่านมาผมได้เดินทางไปต่างประเทศถึง2ประเทศติดต่อกัน ประเทศแรกก็คือการเดินทางไปจับสลากผู้โชคดีที่ซื้อราชาชูรสที่ประเทศกัมพูชา เป็นสิ่งที่แปลกที่อายิโน๊ะโม๊ะโต๊ะในประเทศไทยเราต้องยอมรับว่าเขาเป็นอันดับ1ในส่วนของการผลิตและลูกค้าแถมราคาแพงกว่าเราเสียด้วย แต่ในประเทศเพื่อนบ้านเช่นเขมร/ลาว แล้วราคาเขาถูกกว่าเราอีกทั้งส่วนแบ่งการตลาดเขาตกเป็นรองเราครับ อาจจะด้วยชนิดเกล็ดของผงชูรสเรามีให้เลือกตั้งแต่เม็ดใหญ่ซึ่งเป็นที่นิยมของเพื่อนบ้าน ในขณะที่อายิฯมีเพียงเกล็ดเล็กเพียงชนิดเดียว คนในแถบอินโดจีนมีความคิดว่าเม็ดใหญ่ต้องดีกว่าเราจึงเป็นที่นิยมมาช้านานและยากที่อายิฯเจ้าตลาดของโลกจะไปสู้กับเราได้ แต่ทุกวันนี้การค้าถือเป็นการค้าเสรีจึงทำให้เจ้าตลาดอย่างเราต้องทำการแจกแถมด้วยเช่นกันเพื่อป้องกันส่วนแบ่งในตลาดของเรา เป็นประจำในทุกเดือนเป็นเวลาครึ่งปีที่เรามีการจับสลากแจกมมอเตอร์ไซค์ให้กับผู้บริโภค/ร้านค้า เดือนละ10คันเท่าๆกัน ผมจึงขอนำบรรยากาศการจับเมื่อสัปดาห์ก่อนมาให้ชมกัน คงจะเห็นว่าพริตตี้ที่เราจ้างมาหน้าตาก็ไม่ยิ่งหย่อนกว่าของไทย
หลังจากเดินทางกลับมาจากกรุงพนมเปญผมก็ถือโอกาสวันหยุด10ธันวาต่อเครื่องไปนิวซีแลนด์ นับเป็นเวลากว่า4เดือนที่ผมไม่ได้ไปตั้งแต่เมืองที่ผมมีบ้านหลังเล็กๆอยู่เจอกับแผ่นดินไหวระดับ7.1ริคเตอร์ถล่มเสียบรรดาร้านค้าในเมืองล้มระเนระนาด อาจจะเพราะตึกเหล่านั้นมีอายุเก่ามากแล้วจึงขอนำรูปมาให้ได้ดูกัน สำหรับบ้านผมโชคดีที่มีเพียงรอยแตกเล็กน้อยบนพื้นโรงรถซึ่งหากเป็นเมืองไทยไม่มีใครเขารู้สึกอะไร แต่กับฝรั่งแล้วตกใจกันรัฐบาลที่นั่นดีมากเพราะจะสั่งเจ้าหน้าที่มาสำรวจความเสียหายและจัดระดับA-B-Cซึ่งในระดับAต้องมีการซ่อมแซมโดยด่วน ส่วนบ้านผมระดับBเมื่อเขาสรุปแล้วน่าจะส่งเช็คมาให้หาช่างซ่อมเอง ดังนั้นในปีหน้ารับรองเศรษฐกิจต้องดีมีเงินทุนหมุนเวียนเนื่องจากรัฐ คงมีบ้างที่ไม่ซ่อมแต่เอาเงินไปจับจ่ายซื้อของแทน...สวัสดี

เป็นประเพณีทุกปีของโรงงานน้ำตาลที่ก่อนจะเปิดฤดูกาลผลิตน้ำตาลต้องมีพิธีทำบุญโรงงาน เมื่อสุดสัปดาห์ที่ผ่านมาผมได้เดินทางไปร่วมทำบุญโรงงานน้ำตาลสะหวันเขตซึ่งตั้งอยู่ที่เมืองสะหวันเขต ลาวเมืองๆนี้ตั้งอยู่ตรงข้ามจังหวัดมุกดาหารของไทยที่มีสะพานมิตรภาพไทย-ลาวแห่งที่2ที่เพิ่งเปิดได้ไม่กี่ปี แต่ก่อนหากจะข้ามมาฝั่งลาวนี้ต้องนั่งเรือข้ามครับ เดี๋ยวนี้เมืองนี้ทางลาวประกาศเป็นเมืองเศรษฐกิจพิเศษจึงทำให้มีบ่อนการพนันเกิดขึ้นเพื่อดึงดูดนักพนันไทยให้ข้ามไปเล่นแทนที่จะไปอุดหนุนกัมพูชา แต่ไม่ค่อยประสบความสำเร็จนัก เนื่องจากสิงคโปร์มีการเปิดคาสิโนรเอเซียคอยกระหน่ำราคาถูกแสนถูกบางครั้งยังถูกกว่าขึ้นมาเชียงใหม่ ดังนั้นบรรดานักพนันไทยะดับโลกขึ้นใหญ่โตมากแถมค่าโดยสารเครื่องบินมีแอร์เดี๋ยวนี้ตีตั๋วเครื่องบินไปเล่นที่สิงคโปร์มากกว่า..
โรงงานน้ำตาลที่ลาวนี้เปิดทำการผลิตน้ำตาลนับปีนี้ด้วยก็2ฤดูแล้ว แต่เนื่องจากประชาชนชาวลาวยังไม่ค่อยจะมีประสบการณ์ปลูกอ้อยทำให้ทางโรงงานต้องไปปลูกเองก่อน ผลผลิตพอใช้ได้1ไร่ปลูกอ้อยได้ประมาณ10ตัน ในขณะที่ไทยปลูกได้1ไร่ปาเข้าไปเกือบ20ตันครับ อีกทั้งคนตัดลาวก็หายาก รวมถึงการขนส่งที่บรรดาถนนหนทางยังไม่ดีแบบไทยเราจึงทำให้ผลผลิตที่ได้ไม่ค่อยดี นัก หวังว่าในฤดูการผลิตปีนี้ที่จะเริ่มต้นขึ้นปลายเดือนนี้ถึงราวมีนาคมปีหน้าจะดีขึ้น นอกเหนือจากที่นี่แล้วทางกลุ่มเคเอสแอลผมยังมีโรงงานน้ำตาลอีกโรงที่กัมพูชาแต่ที่นั่นผลผลิตดีกว่าครับเพราะการเดินทางจากประเทศไทยไปโรงงานไม่กี่กีโลตั้งอยู่อำเภอเกาะกงที่มีพรหมแดนติดกับตราดบ้านเราในครั้งนี้บรรดากรรมการได้มอบให้ผมจัดทัวร์จากที่โรงงานมาเยือนจำปาสักที่ตั้งของเมืองปากเชเพราะเห็นว่าผมชำนาญท้องที่กับ10ชีวิตบนรถตู้รุ่นล่าสุดของโตโยต้ากับเส้นทาง200กว่ากิโลก็ถึงเมืองปากเชซึ่งมีพรหมแดนติดกับอุบลฯบ้านเรา ได้พาไปชมสถานที่ที่ผมได้เคยมาเล่าให้แฟนๆวิสต้าได้อ่านผ่านวาไรตี้มาก็หลายครั้ง ขอนำภาพความสวยงามของแม่น้ำโขงช่วงที่ว่ามีโขดหินที่ชันจนทำให้เป็นน้ำตกสวยงามเช่น คอนพะเพ็ง หรือ หลี่ผี ในยามต้นหนาวน้ำจะใสแบบนี้แหละครับ เนื่องจากเป็นวันหยุดเฉลิมพระชนม์พรรษาจึงทำให้คนไทยพากันเช่ารถตู้ข้ามเที่ยวกันแบบหนาตา คึดคักแทนที่ปกติเมืองๆนี้จะค่อนข้างเงียบ และแน่นอนลูกค้าตัวแทนราชาชูรสของเราในลาวก็ได้ขับรถมาจากเวียงจันท์ที่มีระยะทางห่างกันถึงกว่า600กิโลมาต้อนรับผมโชคดีที่มีลูกค้าตัวแทนแต่ละประเทศในแถบอินโดจีนไม่ว่าที่นี่หรือกัมพูชาต่อให้ผมเดินทางไปไหนห่างหรือใกล้พวกเขาจะขันรถมาต้อนรับครับเช่นจากเมืองปอยเปตแถวๆอรัญประเทศยังขับรถมาพนมเปญเพียงเพื่อมาต้อนรับผม5-6ชั่วโมงเช่นกันครับ ทันผมขึ้นเครื่องกลับเขาก็ขับรถกลับ นี่ผมก็เดินทางไปพนมเปญอีกในวันพรุ่งนี้ เพราะตอนนี้ราชาชูรสมีการคืนกำไรแจกรถมอเตอร์ไซค์ให้ทั้งลูกค้าปลีกและส่งเดือนละ20คัน คงแปลกใจที่เราไปทำกิจกรรมแบบนี้ที่นั่นแทนที่เป็นประเทศไทยก็เพราะที่นั่นสินค้าเราขายดีกว่าในไทย เราต้องยอมรับว่าเราสู้เจ้าตลาดอย่างอายิไม่ได้หรอกครับ เราเลยต้องไปเอาใจเขา ผลผลิตกว่า60%ของโรงงานเราต่อเดือนไปที่นั่น...สวัสดีครับ

ฑีฆายุโกโหตุมหาราชา ขอพระองค์จงทรงพระเจริญ
เนื่องในวันที่5ธันวาคมของทุกปีเป็นวันที่ปวงชนชาวไทยจะพากันถวายพระพรแด่พ่อหลวงของเรา ซึ่งในปีนี้ก็เช่นกันเราก็อยากได้เห็นท่านมีพระพลานามัยที่แข็งแรงหายเจ็บไข้และมีพระชนมายุยิ่งยืนนานเป็นร่มโพธิ์ร่มไทรของเราตลอดไป ทรงพระเจริญครับ จากใจของผม/ครอบครัวและพนักงานในเครือวิสต้าทุกคนครับ.
เมื่อสุดสัปดาห์ที่ผ่านมาผมได้มีโอกาสไปร่วมพิธีมอบปริญญาแด่บัญทิตและมหาบัญทิตของมหาวิทยาลัยพายัพ ซึ่งผมได้รับเกียรติเชิญเป็นหนึ่งในคณะกรรมการส่งเสริมของมหาวิทยาลัยฯ จึงได้มีโอกาสสวมเสื้อครุยสีสดใสจึงขอนำรูปมาอวดหน่อยครับ หลังจากที่ปีที่แล้วรูปที่ถ่ายออกมาไม่ค่อยดีจึงมีโอกาสถ่ายรูปแก้ตัวในปีนี้แหละครับ พิธีของเขาค่อนข้างจะเรียบง่ายเนื่องจากเขาเป็นส่วนหนึ่งสภาคริสจักรแห่งประเทศไทย เรียกว่าเป็นมหาวิทยาลัยเอกชน ว่างั้นเถอะครับจึงไม่มีเชื้อพระวงค์มาแจก มีแต่ท่านอธิการบดีเป็นผู้แจก แจกกันจนเมื่อยมือแหละครับ ปีหนึ่งๆก็เป็นพันคนแหละครับ และทุกครั้งที่ผมได้ไปร่วมงานแบบนี้มักจะถามตัวเองว่าพวกนี้เขาจบแล้วจะไปหางานอะไรทำ เพราะนอกเหนือจากที่นี่ที่จบกันแล้วที่อื่นล่ะ การเรียนถือเป็นสิ่งดีแต่หากออกไปแล้วเตะฝุ่นก็น่าสงสารนะครับ ผมเชื่อแน่ว่าอย่างน้อยครึ่งหนึ่งที่ต้องเป็นเช่นนั้นเพราะทุกวันนี้งานก็ไม่ใช่หาได้ง่ายๆ อีกทั้งคนงานก็เลือกงาน งานหนักไม่เอางานเบาล่ะโอเค แต่บางคนไม่ได้มีวิสัยทัศน์ยาวไกลสู้คนอื่นไม่ได้ก็ยากที่จะเจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงานจริงไหมครับ? ส่วนเราเป็นพ่อแม่ก็หนีไม่พ้นหน้าที่ที่จะต้องส่งเสียให้ลูกได้เรียนสูงๆ และที่สำคัญวิชาที่เรียนต้องเป็นที่เขาชอบ ลืมเถอะครับที่จะไปชี้นิ้วให้เขาเดิน เด็กสมัยนี้ไม่ใช่สมัยผมที่พ่อแม่สามารถบงการได้ นอกจากส่งเสียเรียนแล้วหน้าที่อีกอย่างที่พ่อแม่ต้องทำคือการให้เขาได้มีครอบครัวมีการงานที่ดีเลี้ยงตัวได้แต่...เดี๋ยวนี้เขามักไม่ค่อยจะยอมแต่งงานง่ายๆ ไม่ว่าหญิง-ชาย เพราะมีประสบการณ์เห็นผู้คนแต่งแล้วหย่าถมเถไปยิ่งดาราสมัยนี้ด้วยแล้ว เฮ้อ...ลำบากจัง
สุดสัปดาห์นี้มีหนังจีนกล่องอยู่เรื่องหนึ่งที่ฉายในกรุงเทพฯด้วยจำนวนโรงจำกัดเพียงโรง2โรง AFTER SHOCK แต่ทราบมาว่ารายได้ที่ต่างประเทศทำได้ดีมากจนทำให้ผมอยากดู ก็ได้แต่เพียรพยายามอ้อนวอนเจ้าของหนัง สหมงคล นำมาฉายที่วิสต้า ซึ่งท้ายที่สุดก็ได้มาแต่รายได้ผมเชื่อแน่ว่าคงไม่ดีเพราะไม่มีพระเอกหล่อนางเอกสวยแบบเกาหลีมาเรียกลูกค้าหรอกนะครับ ผมโชคดีที่ซื้อแผ่นดีวีดีมาดูก่อนเพราะหนังฉายทั่วโลกไปค่อนข้างนานแล้ว หนังดีมากครับ นานแล้วที่ไม่ได้ร้องไห้แบบสุดๆ หนังเรื่องนี้นำเอาเนื้อหาแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ของจีนเมื่อ34ปีที่แล้วที่เมืองถางซาน มณทลเหอเป่ย ด้วยความรุนแรงถึง7.8ริคเตอร์ คร่าชีวิตผู้คนไปกว่า2แสน4หมื่นกว่าชีวิตบาดเจ็บอีกเป็นแสน ครอบคัวต้องสูญเสียกระจัดกระจายไปคนละทิศละทาง ครอบครัวตัวเอกก็เช่นกัน พ่อตายในขณะจะเข้าไปช่วยลูก2คน ชาย/หญิง ซึ่งต่อมาถูกซากอาคารทับใส่จนแม่ต้องเลือกจะช่วยใครระหว่างลูกชายหรือลูกสาว แต่โดยไม่ทราบมาก่อนลูกของเธอนั้นมีชีวิตอยู่ เธอได้ลูกชายไปอยู่ด้วยลูกสาวมีนายทหารที่ไปช่วยรับไปเลี้ยง 32ปีต่อมาเขาได้เจอกันอีก...ขอไม่เล่าตอนจบนะครับ สวัสดี