ช่วงนี้ถึงแม้คนดูได้เปรียบตรงได้ดูหนังในราคาถูกสุดๆแบบมิดไนท์เซลล์แต่ตัวหนังแต่ละเรื่องที่พากันออกมาเสนอล้วนแล้วแต่ไม่ชวนดูเอาเสียเลย หนังไทยยิ่งแล้วใหญ่ มันเป็นปกติช่วงปลายปีทางฮอลลีวู๊ดเขาก็ผ่านช่วงทำเงินในซัมเมอร์กันไปแล้ว หนังเขาส่วนใหญ่ที่ออกมาฉายก็เพื่อจะคงสถานะที่มีสิทธิ์ชิงออสการ์ที่จะตัดสินกันในเดือนมีนาคมปีหน้า จึงทำให้บรรยากาศของการเข้าไปโรงหนังมันดูวังเวงอย่างไรชอบกล อีกทั้งความชัดเจนของการบริหารประเทศภายใต้ทหารยังเริ่มนับ1 มีนายก รมต.และคณะแบบเป็นเรื่องเป็นราวกัน คงต้องรออีกสักระยะรอจนยาที่ฉีดเข้าไปมันออกฤทธิ์ อย่าว่าแต่คนไทยเลยชาวต่างชาติโดยเฉพาะบรรดานายธนาคารต่างๆของต่างประเทศก็ยังจดจดจ้องๆ แต่ผมว่าท้ายที่สุดแล้วประเทศชาติของเราคงไปรอดแน่ๆ ใครอดทนรออยู่ก็ขอให้อดทนต่อไปอีกสักนิดครับ
ก็พอดีกับท่ามกลางความเงียบเหงาของโรงหนังวิสต้าจึงถือโอกาสนำพนักงานจำนวน10คนไปพักผ่อนที่พัทยาหลังจากที่ปีที่แล้วพาไปหัวหิน แต่การเดินทางเราอาศัยรถทัวร์แทนเครื่องด้วยงบประมาณจำกัดจนคนขายบัตรที่ไปเที่ยวด้วยเปรยมาว่ารายจ่ายทริปนี้ยังมากกว่ารายได้บางวันทั้งวันของโรงหนังเสียด้วยซ้ำ แต่ด้วยความตระหนักดีของผมที่ว่าการทำงานทุกคนย่อมมีความเหนื่อยมีความล้ายิ่งหนี้สินที่กว่า1ปีเขามีเงินเดือนขึ้นมาเป็นวันละ300เขาก็อดไม่ได้ที่จะเอาไปใช้จ่ายสิ่งฟุ่มเฟือยเช่นรถรา บ้านช่อง แก้วแหวนเงินทอง มือถือฯลฯ ผมจึงยอมควักเงินให้พวกเขาได้ไปกัน และถือโอกาสที่พัทยาใกล้ๆกทม.จึงขับรถไปเลี้ยงอาหารทะเลเขา1มื้อ แต่แน่นอนว่าพนักงานทุกคนก็ไม่วายคิดในใจว่าสถานะการณ์โรงหนังแบบนี้เจ้าของจะสู้ต่อไหมหรือว่าพวกเขาต้องตกงาน ถึงตรงนี้ต้องกระซิบผ่านกระดาษใบน้อยนี้ว่าเราทำด้วยใจรักดังนั้นเราคงไม่ยอมเสียของรักของหวงไปง่ายๆ แต่แน่นอนอาจจะต้องมีการช่วยเหลือกันทั้ง2ฝ่าย เอาเป็นว่าอยู่กันได้ทั้ง2ฝ่าย แต่จนนาทีนี้ยังคิดไม่ออกว่าจะหากลยุทธ์ใดไปสู้เขานึกออกแล้วจะบอก แต่ต้องขอบใจพนักงานที่ทนทำงานกับเราตั้งแต่รายได้เดือนละพันห้า ทำวันละ12ชั่วโมงไม่มีวันหยุด จนป่านนี้10กว่า20ปีแล้ว วันนี้เลยขอเขียนความในใจให้ทั้งท่านผู้ชมและแฟนประจำและพนักงานได้รับรู้รับมราบ ขอบคุณจริงๆครับ ...สวัสดี