สุดสัปดาห์ที่ผ่านมาได้มีโอกาสเดินทางกลับไปนิวซีแลนด์อีกครั้งหลังจากที่ไม่ได้ไปมาตั้งแต่เดือนเมษายน สาเหตุที่ไปก็คืนการนำเด็กนักเรียนจาก รร.พระหฤทัย กทม. จำนวน 10 คนไปเรียนภาษาระยะสั้นช่วงปิดเทอม2อาทิตย์ครับ เ็ป็นการหารายได้พิเศษให้กับทางสมาครผู้ปกครองและครูฯ โดยในครั้งนี้ผมเป็นคนจัดเองร่วมกับโรงเรียนที่นั่น นึกว่าจะมีแค่กลุ่มเราที่จัดไปเพราะระยะสั้นเพียง2สัปดาห์ แต่ที่ไหนได้มีกรุ๊ปอีกกรุ๊ปก็ไปด้วยแต่นั่นเขาจัดผ่านโรงเรียนสอนภาษาราคาจึงแพงกว่า CHIRSTCURCH ในวันนี้กำลังย่างเข้าหน้าร้อน แต่วันที่ไปทั้งลมทั้งฝนหนาวก็หนาวครับ วันนี้บรรดาถนนหนทางที่เสียหายเนื่องจากแผ่นดินไหวก็ยังไม่ได้รับการซ่อมแซมให้ราบเรียบดั่งเช่นก่อนแผ่นดินไหวยังมีน้ำท่วมในบางสาย บ้านเรือนก็ย้ายออกไปกันเกือบหมดแล้วในเขตสีแดง ซึ่งบ้านผมก็เป็น1ในนั้น แต่บ้านผมที่ทางหลวงได้ซื้อคืนด้วยเงินสดตั้งแต่ต้นปีก็ยังไม่มีการรื้อถอน แถมสภาพก็ยังเหมือนก่อนดั่งที่ได้เห็นในรูปครับ ในขณะที่เงินที่ได้มาก็ได้ใช้ไปบ้างแล้ว ไม่เหมือนเมืองไทยนะครับ น้ำท่วมตั้งแต่ปีที่แล้วจะครบปียังมีจำนวนมากยังไม่ไ้ด้รับการเยียวยาจากหลวง จนมีการออกมาปิดถนนเพื่อเรียกร้องทำไงได้รัฐบาลขณะนี้โดนข้าวทับอยู่ครับ เงินที่รับจำนำข้าวมาตั้งแต่ีปีที่แล้วก็ยังไม่ได้ขายข้าวออก นี่ฤดูใหม่ก็มาแล้วยังจำนำต่อ เรียกว่าได้ใจชาวนาพอสมควร แต่ในทางกลับกันของเมื่อซื้อเข้ามากแต่ระบายออกน้อย มันก็ทำให้เงินมันจมอยู่มหาศาล ไม่ทราบว่าจะขายเพื่อนำ้เงินที่จ่ายไปคืนเมื่อใด? ได้แต่ให้กำลังใจรัฐบาลครับ เพราะหากยังไม่มีการขายเกรงว่ารัฐบาลจะถังแตก ในขณะที่ชาวนาพากันอิ่มเอมใจ แต่ก่อนเมืองๆนี้ได้ชื่อว่าเป็นเมืองที่เต็มไปด้วยต้นไม้ มาบัดนี้บ้านที่อยู่ในโซนแดงได้ถูกรัฐบาลซื้อไปในราคาที่สมเหตุสมผลต้องย้ายไปอยู่ที่อื่น โรงเรียนต่างๆที่แต่ก่อนมากมายมีอันต้องยุบรวม ครูก็ตกงานกัน ยามย่ำคืนเวลาขับผ่านบ้านร้างเหล่านั้นนำมาซึ่งความเศร้าใจแก่คนที่ผ่านไปมา ศูนย์การค้ารวมถึงตึกสูงในย่านธุรกิจก็ถูกทุบทิ้ง ภาพต่างๆหากดูๆไปเหมือนเมืองที่มีสงครามเกิดขึ้น รอวันที่จะมีนายทุนมาลงทุนสร้างขึ้นมาใหม่ซึ่งก็ไม่ทราบว่าเมื่อไหร่ ก็พี่เล่นแผ่นดินไหวมาตลอด ใหญ่บ้างเล็กบ้าง ใครจะมีความมั่นใจนำเงินมาลงทุนสร้าง? หากคนเชียงใหม่เข้าไปทำธุรกิจใน กทม. ปัจจุบันอาจจะตกใจว่าถึง รร ต่างๆจะิปิดเทอมไฉนรถรามันถึงได้ติดมากมายเพียงนี้ ก็คงจะคาดคิดได้ว่าจำนวนรถใหม่มันออกมามากขึ้น ทั้งนี้ก็จากผลพวงของนโยบายรถคันแรกของหลวงท่าน แต่ในสายตาผมเกรงว่าอีกสักปีสองปีรถเหล่านั้นอาจจะถูกยึดเพราะเจ้าของหาเงินมาผ่อนไม่ไหว หรือรถไม่อยู่ในสภาพวิ่งได้อย่างปลอดภัยก็ทิ้งซะเลยไม่ผ่อนต่อ วงเงินมันไม่ใช่บาท2บาทนะครับ ประเทศชาติจะทำอย่างไรล่ะ? คนอาจตกงานมากขึ้นเพราะค่าแรงวันละ300บาท ปริญญาตรีหมี่น5 แถมท้ายด้วยภาวะเศรษฐกิจของยุโรปหรือสหรัฐฯยังไม่ดีใครจะมาสั่งของไปขาย? ปัญหาเหล่านี้้ได้ถูก ประชานิยม กลบไปหมด ผมนั้นคนแก่แล้ว และมิหนำซ้ำพ่อแม่ผมไม่ได้รวยเหมือนพ่อแม่ของเด็กปัจจุับัน เราถูกสอนมาให้ประหยัดไม่ใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่าย แต่สมัยนี้บางคนมี10ใช้100ใช้หมื่น ถึงเวลาคืน รัฐบาลนี้ก็ไม่ทราบไปไหนแล้ว ประเทศชาติมิล้มละลายหรือครับ?