สุดสัปดาห์ที่ผ่านมาผมไปทำธุระที่นิวซีแลนด์ ปกติผมจะใช้บริการของสายการบินสิงคโปร์แต่ด้วยวิกฤตเศรษฐกิจโลกทำให้การไปรอต่อเครืองที่สิงคโปร์ซึ่งแต่ก่อนบางครั้งใช้เวลาเพียง1ชั่วโมงครึ่ง ต้องเนิ่นนานไปถึง5ชั่วโมง จึงทำให้ต้องเดินทางออกจาก กทม.แต่เช้า ซึ่งไม่สะดวก แทนที่จะได้ทำงานสักครึ่งวันก็ยังดี ไม่ได้ทำ ต้องออกจากบ้านไปขึ้นเครื่องเลย เที่ยวก่อนที่ไปส่งลูกสาวคนเล็กใช้บริการแควนตัส ซึ่งไม่ค่อยจะไปใช้บริการเขา ด้วยเป็นคนโชคดีกระมังครับ ขาออกจาก กทม.ดีเลย์ไป5ชั่วโมงทำให้พลาดการต่อเครื่องที่ซิดนีย์ต้องรออีกกว่า10ชั่วโมง ไปถึง CHRISTCHURICH เกือบเที่ยงคืน เรียกว่าทุลักทุเลพอสมควร อีกทั้งเก้าอี้ที่นั่งไปถึงจะเป็นชั้นหนึ่งแต่ไม่เอาไหน ดูๆสภาพเครื่องออกจะเก่าเสียด้วย พอขากลับนั่งรอบนเครื่องแล้วแต่บินไม่ได้ ดีเลย์ไปอีกกว่าชั่วโมง ทำให้กลับมาถึง กทม.หลังเที่ยงคืน มาครั้งนี้เลยลองสายการบินตะวันออกกลางอย่างเอมิเรต์ดูเพราะเห็นโฆษณาเขาท่าจะดีแถมราคาตั๋วชั้นหนึ่งยังถูกกว่าชั้นธุระกิจของสิงคโปร์อีก เวลาออกจาก กทม.1ทุ่มครึ่ง พอดีกับการทำงานผม1วันเต็ม เลิกงาน5โมงเย็นค่อยไปสนามบิน อีกทั้งการบินก็ไปหยุดพักเครื่องที่ซิดนีย์เพียงแห่งเดียว แถมเวลารอเพียงชั่วโมงเศษ ไม่ต้องวิ่งหน้าตื่นไปขึ้นเครื่อง เวลาถึงนิวซีแลนด์ก็แค่บ่าย3กว่าๆ ขากลับออกจากนิวซีแลนด์ก็แค่5โมงเย็น เรียกว่าผมมีเวลาทำธุระแบบทั้งวัน อาหารการกินก็ดี แถมมีหนังให้ดูเป็นร้อยๆช่อง เรียกว่าเวลาบนเครื่อง9-8ชั่วโมงผ่านไปรวดเร็ว แต่ที่่ด้อยคือกลับถึง กทม.ดึก ตีหนึ่งครับ แต่ช่างเถอะ หากไปอีกก็คงใช้บริการเขาครับ ถึงเครื่องจะยังไม่ใช่2ชั้นแอร์บัส390ก็เถอะ บริการดีแบบสิงคโปร์อายเชียวแหละ
อากาศช่วงนี้ที่นิวซีแลนด์ยังร้อนอยู่ครับ ทั้งๆที่กำลังย่างเข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วงแล้วก็เข้าสู่ฤดูหนาวในช่วงเดือน มิถุนายน ไปเที่ยวนี้มีโอกาสเอารถเก่าที่ซื้อมากว่า5ปีเป็นรถฮอนด้าออดิซี่ สามารถนั่งได้ถึง7คน ขายแล้วแลกรถคันข้างซ้ายนี่แหละครับ เพราะคิดว่าเดี๋ยวนี้ที่บ้านนิวซีแลนด์ผมแทบจะไม่มีคนอยู่เพราะลูกที่เหลืออยู่ที่นั่นก็เป็นลูกคนเล็ก กำลังเรียนมหาวิทยาลัยที่เมืองเวลลิงตันเมืองหลวงซึ่งอยู่ตอนล่างเกาะเหนือ รถฮอนด้าเองก็เป็นรถเก่าจากญี่ปุ่นดูเหมือนจะเป็นรถปี2002 ตอนนั้นซื้อไว้ด้วยราคาเพียง3แสนกว่าบาท ใช้มา5ปีขายไปราคาก็ลดลงกว่าครึ่ง เลยเอาไปแลกรถเบนซ์ SLK203ปี1999 ซึ่งถึงจะเก่าแต่ยังดูสภาพดี เพิ่มเงินแสนกว่าบาทเองครับ ที่นั่นรถเก่ามักมาจากไม่ญี่ปุ่นก็สิงคโปร์ แต่ไม่มีการย้อมแมวขายแบบไทยเราหรอกนะครับ รถทุกคันต้องผ่านการตรวจสภาพเป็นอย่างดี มิเช่นนั้นเขาจะไม่อนุญาติให้จดทะเบียน หากมาซื้อรถรุ่นนี้ในไทยคงหนีไม่พ้นล้านสองล้าน ถือว่าได้มีโอกาสขับก็ดีแล้ว อีกทั้งที่โน่นเขาควบคุมความเร็วแบบจริงๆจังๆไม่เหมือนบ้านเรา ในเมืองไม่เกิน55ก.ม/ชม. นอกเมือง70-80เองครับ ...สวัสดี