หลังจากที่ได้มีโอกาสถวายพระพรในหลวงเมื่อวันที่5ธ.ค.ด้วยความปลื้มปิติ ผมได้เดินทางไปประเทศนิวซีแลนด์เพื่อเยี่ยมคนที่รู้จักพร้อมอวยพรคริสมาสต์และปีใหม่ที่กำลังจะมาถึงเพราะปัจจุบันลูกๆก็เรียนจบกันหมดและเดินทางกลับมาอยู่ในไทยแล้วในขณะที่ไปได้แวะเวียนไปดูบ้านเก่าที่รัฐบาลเขาซื้อผมไปเมื่อ2ปีที่แล้วปรากฏว่ายังยืนตระหง่านเช่นเดิมยังไม่มีใครมาทุบทำลายดูๆความมั่นคงก็น่าจะอยู่ต่อได้ แต่ทางรัฐบาลเขาเกรงว่าจะมีอันตรายเนื่องจากแผ่นดินไหวที่ผ่านพ้นมาได้กว่า3ปีแล้วและประกาศเป็นเขตสีแดงแผ่นดินอาจจะยุบตัวได้ บริเวณใกล้ๆ้บ้านช่องก็มีการทุบทิ้งไปก็มากเช่นกันเห็นแล้วก็วังเวงใจพอควรคิดถึงชาวบ้านที่ต้องย้ายไปอยู่ที่อื่นถึงแม้รัฐบาลจะจ่ายชดเชยพอสมควรแต่หากเขาอยากได้บ้านขนาดที่เคยมีทำเลขับไปทำงานไม่กี่นาทีคงหายากจึงนำมาซึ่งความไม่พอใจให้กับคนท้องถิ่นพอสมควรแต่ทำไงได้ครับ ผมจึงถือโอกาสนำรูปโบสถ์ใหญ่ประจำเมืืองที่ทุกวันนี้เป็นอดีตเพราะถูกแผ่นดินไหวทำให้เสียหายถึงกับต้องทุบทิ้งทั้งหมด ขาดสัญลักษณ์ของเมือง CHRISTCHURCH ไปด้วย มีความหวังของชาวเมืองสักวันจะมีการสร้างใหม่ ในการไปก็ได้มีการพูดคุยกับโรงเรียนที่ผมเคยนำเด็กนักเรียนจาก รร.พระหฤทัยฯ กทม.ถึง33 ชีวิตมาเรียนซัมเมอร์คอร์สเป็นเวลา1เดือนเต็มๆ ปีหน้าก็จะมีการนำนักเรียนมาเรียนซัมเมอร์คอร์สอีกครั้งหนึ่ง แต่จำนวนอาจจะไม่มากเท่าเพราะราคาค่าเดินทางขึ้นสูงขึ้นอีกทั้งค่าเล่าเรียนก็มีการขึ้นบ้าง อากาศตอนไปยังโชคดีที่ยังไม่ร้อนมากถึงกำลังอยู่ในฤดูร้อนแล้วก็ตาม บ้านเรือนใหม่ๆก็มีสร้างกันขึ้นมาพอสมควร แต่ส่วนใหญ่ผู้ที่เคยสูญเสียบ้านตัวเองต้องระเห็ดระเหเร่ร่อนไปตามชานเมืองก็ตาม ตามศูนย์การค้าก็ไม่ได้คึกคักเช่นปีก่อนๆแม้คริสมาสต์เขากำลังจะมาถึงก็ตาม ไปนอนมา3คืนก็กลับมาใจหายใจคว่ำกับการชุมนุมซึ่งนับวันมวลมหาประชาชนก็พากันออกมาแสดงตนเป็นล้านๆคน แต่อาจะด้วยบุญบารมีของพระสยามเทวาธิราชจึงทำให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปได้โดยไม่มีการปะทะเสียเลือดเนื้อด้วยสายตาของคนต่างชาติที่มองผ่านทีวี ก็ได้แต่ภาวนาให้ประเทศชาติได้ก้าวกันต่อไปอย่างสดใส