สัปดาห์ที่ผ่านมาผมมีคิวเดินสายทำบุญโรงงานน้ำตาลครับ เป็นประจำทกปีก่อนการเปิดหีบอ้อยผู้บริหารก็ต้องมีคิวไปตามโรงงานน้ำตาลในเครือเพื่อร่วมกันทำบุญเพื่อเป็นศิริมงคล ปีนี้เราเริ่มกันที่โรงงานน้องใหม่คือโรงงานที่เลยแล้ววันต่อมาก็เดินทางต่อไปที่โรงงานขอนแก่นกันเป็นโรงงานอันดับต้นๆที่เราเปิดดำเนินการ ก่อนอื่นคงขอคุยถึงการเดินทางไปจังหวัดเลย ปัจจุบันนี้โชคดีที่มีนกแอร์มาเปิดให้บริการวันละเที่ยวโดยใช้เครื่องATR72ที่ลาวได้เกิดเหตุสยองมาแล้วเมื่อไม่นานมานี้มาบิน ดังนั้นการจองที่ึจึงค่อนข้างต้องไวซึ่งผมโชคดีตอนที่เขาแจ้งกำหนดการทำบุญคือ3เดือนที่แล้วจึงรีบจองได้ในราคาต่อเที่ยว1พัน2ร้อยซึ่งถือว่าถูกมากๆกับระยะทางที่ต้องเดินทาง ปีที่แล้วผมก็ได้ไปแบบนี้แต่ตอนนั้นเขาใช้เครื่องนกมินิที่จุได้ไม่ถึง30คนและเป็นปกติที่ลูกค้าราชาชูรสจากลาวได้เสนอตัวขับรถข้ามมาให้บริการ เขาขับมาจากเวียงจันท์ผ่านหนองคาย/อุดร/เลย ซึ่งเขาใช้เวลาขับรถ3ชั่วโมงเศษแถมด้วยเจ้าเก่าลูกไร่อ้อยผม ที่แต่ก่อนเอาชูรสไปขายตอนนี้ผันตัวเองเป็นโควต้าอ้อยแถมรายใหญ่แสนกว่าตันมารับด้วย เราไปเชียงคานโดยตรงที่ห่างไปประมาณ45นาที ปีนี้ได้ที่พักติดแม่น้ำโขงที่ปีก่อนแห้วเพราะจองมาช้าไป คราวนี้จองไว้3เดือนพร้อมๆที่ผมซื้อตั๋วสมใจนึกครับ หลังจากที่ดื่มด่ำกับบรรยากาศริมฝั่งโขงต้นหนาวก็มีโอกาสไปเดินถนนคนเดินที่อยู่หน้าโรงแรมเนื่องจากวันที่ไปเป็นวันธรรมดาคนจึงน้อยก็ดีไม่เบียดเสียดกัน เช้าวันที่2เราเดินทางไปร่วมทำบุญโรงงานพร้อมทอดกฐินที่วัดใกล้ โรงงานเป็นการทำประโยชน์เพื่อสังคมใกล้โรงงานได้เงินไป6แสนกว่า หลังจากเสร็จพิธีผมก็เิดินทางกลับมาเชียงคานพักค้างที่นี่อีก1คืนก่อนออกเดินทางไปทำบุญที่ขอนแก่นฝ่าหมอกควันของหมอกยามเช้า หลังเสร็จสิ้นการทำบุญเิดินทางไปค้างที่อุดรอีก1คนเพื่อรอเครื่องบินตรงจากอุดรมาเชียงใหม่คราวนี้เจอเจ้าเครื่องเก่าที่ผมบินมาเลยเมื่อปีที่แล้ว คนขึ้นมากจนนกแอร์ต้องเป็นวันละ3เที่ยวครับเดินทางถึงเชียงใหม่่ตอนสายๆหลังจากที่ประชุมโรงแรมเสร็จผมก็ัจับเครื่องบินกลับกทม.แล้วขับรถต่ออีก3ชั่วโมงสู่โรงงานน้ำตาลบ่อพลอยเมืองกาญจน์เช้าก็ร่วมกันทำบุญอีกครั้งก่อนจะเข้าร่วมงานกลางคืนเขา รวมเวลาทั้งสิ้นเกือบ1สัปดาห์ที่ตะรอน ดีที่แม่บ้านไม่ไล่ออกจากบ้าน...อิอิ