และแล้วผมก็หาเวลาดูหนังผลงานล่าสุดของผู้กำกับโหดๆอย่าง เควนติน ทารันติโน ได้ นั่นคือ INGLOURIOS BASTERDS ที่มีดาราระดับบิ๊กอย่าง แบรด์ พิทท์จั่วหัวเป็นตัวนำ หนังยังออกสไตล์เควนติน แต่อาศัยเบื้องหลังของสงครามโลกครั้งที่สองที่ประเทศฝรั่งเศสโดนยึดครองโดยนาซี หากต้องการความมันสส์ ยิงกันหูดับตับไหม้คงหนีไม่พ้นต้องควักเงินเข้าไปชม แต่มีหรือที่ผู้กำกับขั้นเทพอย่างเควนตินจะเดินเรื่องแบบง่ายๆ ตลาดๆ เปล่าเลยครับ เพราะแต่ละก้าวของการเดินเรื่องย่อมมีที่มาและที่ไป ไม่ใช่สักแต่ว่าจะยิงกันท่าเดียวไม่มีเหตุและผล เลยทำให้ในบางช่วงบางตอนอาจจะทำให้ง่วงนอนไปบ้าง แต่ผมเชื่อแน่ว่าแฟนพันธ์แท้ทั้งหลายคงเข้าใจดี แทนที่บทนำจะตกอยู่กับดาราหนุ่งหล่ออย่างแบรด์ พิทท์ ก็ไม่ใช่ กลับไปตกกับดาราไม่มีชื่ออย่างคริสทอฟ วอลท์ ที่รับบทเป็น ฮานส์ แลนดา เจ้าของฉายา JEW HUNTER เห็นแกโผล่มาทีไรผมมีความรู้สึกหนาวสะเทิ้น เพราะความนิ่งของแกตั้งแต่ฉากแรกแล้ว สำหรับแบรด์ออกมายอมรับเบื้องหลังว่าผิดหวังที่บทเขาไม่แรงพอที่จะส่งให้เขาทาบคริสทอฟได้กับเงินที่ลงไป จึงนำพาถึงฉากแอ๊ดชั่นต่างๆที่ระทึกใจพอควร โดยเฉพาะฉากสุดท้ายในโรงหนังที่มีความคล้ายฉากในบาร์กลางทะเลทรายที่ชุมนุมบรรดาผีดิบจากหนังที่สร้างชื่อให้เควนตินมากๆ FROM DUSK TILL DAWN ซึ่งเรื่องนั้นก็ยิงกันแบบนี้ตั้งแต่พระอาทิตย์ตกจนพระอาทิตย์ขึ้น ดังนั้นหากใครยังสะใจไม่พอกับภาพในทีวีของบรรดาคนเสื้อแดงที่ปาระเบิดกลางงานบุญเมื่ออาทิตย์ก่อนก็น่าจะหาเวลาไปดูนะครับ(ไม่รู้อย่างไร เขาไม่เลิกกันเสียที ลงเอยคนเสียหายคือผู้ประกอบการท่องเที่ยวที่เชียงใหม่นี่แหละ เดี๋ยวนี้ไม่มีใครเขาอยากมาเที่ยวเชียงใหม่แล้วครับ อย่าว่าแต่่ต่างชาติเลย คนไทยยังขยาดเลยครับ) ความฝันของคนทำหนังทั้งโลกก็ว่าได้ ฝันที่จะเป็นผู้ถูกประกาศให้ขึ้นไปรับรางวัลใหญ่ๆอย่างออสการ์เขาสักครั้งในชีวิต หนังญี่ปุ่นก็มีโอกาสอยู่หลายครั้งที่ถูกเสนอชื่อเข้ารอบ5เรื่องสุดท้ายเข้าชิง มีปีนี้แหละที่เขาสมหวังกันกับหนังที่ชื่อเรื่องกันไปคล้ายๆกันของมาร์ติน สกอเซซี่ที่ได้รับรางวัลมากมายเมื่อปีก่อน THE DEPARTED แต่กับทุนสร้างของญี่ปุ่นคงเทียบกันไม่ได้ DEPARTURES หนังดราม่าหนักๆที่ได้รับการกล่าวถึงของบรรดานักวิจารณ์ทั้งไทยและเทศว่าเป็นหนังที่ถึงจะฟังคำพูดเขาไม่ค่อยรู้เรื่อง(ยกเว้นคนพูดภาษาญี่ปุ่นได้)ยังต้องน้ำตาตกเลย ผมได้แผ่่นดีวีดีแท้จากสิงคโปร์แล้วรีบเปิดดูเพราะที่ฉายกทม.ก็โรงที่ไปค่อนข้างยาก รถมันติดครับ หนังว่าด้วยเรื่องสุดแสนง่ายของพระเอกที่เป็นนักดนตรีในวงออเครสต้าที่กำลังล้มละลายต้องตกงานกลับบ้านเกิดหางานทำเลี้ยงตัวกับภรรยา แต่กับเมืองเล็กๆจะมีงานอะไรให้ทำ จนไปเจองานที่เขาประกาศในนสพ.ไปสมัครโดยที่ไม่รู้ว่างานที่ไปคือ สัปเหร่อ ที่ต้องทำหน้าที่ตกแต่งหน้าคนตาย แต่มันยังมีศิลปะการทำศึกษา(ซึ่งเขาสามารถโชว์ให้เราดูได้แบบไม่น่ากลัว) เนื้อเรื่องดีมากครับ เล่นเอาคนดูข้างๆผมถึงไม่เข้าใจภาษาที่เขาพูดหรือบรรยายอังกฤษ อาศัยผมแปลให้กระท่อนกระแท่นยังน้ำตาไหลพรากเลยครับ น่าดูจริงๆ...สวัสดี