เมื่อกลางสัปดาห์ที่ผ่านมาผมได้มีโอกาสกลับไปเยือนประเทศพม่าอีกครั้งหลังจากที่ห่างเหินไปกว่า3ปี ย่างกุ้ง อดีตเมืองหลวงของประเทศได้เปลี่ยนชื่อใหม่เป็น ยางกอน YANGOON แถมได้ย้ายเมืองหลวงไปแล้วแต่ด้วยความที่เป็นเมืองใหญ่ของประเทศมีประชากรไม่น้อยกว่า6ล้านคน จากประชากรทั่วประเทศถึง50กว่าล้านคน จึงยังคงเป็นเมืองที่ใครไปต้องไปเที่ยวชม โดยเฉพาะต้องไปกราบไหว้พระเจดีย์ชะเวดากอง ที่ใหญ่มากๆนอกจากนั้นยังต้องไปกราบไหว้ พระทันใจ ที่คนไทยนับถือและไปครั้งใดต้องไปไหว้เช่นกัน เขาเล่ากันว่าพระทันใจองค์นี้หากใครไปบนบานอะไรไว้เป็นสำเร็จผล ทุกประการ แต่มีข้อแม้ว่าขอได้เพียงอย่างเดียว สาเหตุใหญ่ที่ได้ไปพม่าครั้งนี้ก็เพราะมีลูกค้ารายใหญ่ของเราที่แม่สายเขามีญาติไปเปิดโรงงานทำมาม่าที่นั่น และสนใจอยากติดต่อซื้อราชาชูรส ผงชูรสที่หายากมากที่นั่นเพราะชูรสเป็นของผิดกฎหมายทั้งๆที่ไม่ค่อยอยากไปเท่าไหร่หรอกครับ กลัวระเบิด อีกทั้งต้องขอวีซ่า ซึ่งค่อนข้างยากและเสียเวลา แต่ด้วยความยิ่งใหญ่ของผู้ที่เชิญเราไปจึงทำให้วีซ่าสามารถเสร็จได้ในเวลาเพียง1ชั่วโมง ทั้งๆที่คนอื่นต้องรอหลายวัน อีกทั้งตลาดพม่าของเราน้อยมากเพราะขนส่งลำบาก ลูกค้าอนาคตของเราคนนี้เป็นคนพม่าเชื้อสายจีนมาอาศัยอยู่แม่สายเป็นเวลานานจนได้ภรรยาเป็นคนไทยซึ่งก็คือญาติของลูกค้าที่ได้บอกไปแล้ว เริ่มทำกิจการจิวเวอรี่ เปิดร้านขายที่แม่สายเมื่อหลายสิบปปีก่อน แล้วถึงกลับไปพม่าเริ่มทำการค้าจนทุกวันนี้มีร้านค้าและโรงงานมากมายที่นั่น ทั้งจิวเวอรี่ที่ถนัด/โรงงานทอผ้าไหมลายกนกที่ทราบว่าหาที่ไหนไม่ได้นอกจากพม่า/ร้านสรรพสินค้าถึง5สาขาในกรุงย่างกุ้ง/ร้านอาหารไทย/ร้านเฟอร์นิเจอร์ของเครืออินเด็กซ์ฯลฯ นั่นเล็กน้อยนะครับ ยังมีอีกมากมายเกินบรรยาย การต้อนรับที่แสนอบอุ่น ทั้งๆที่เรายังไม่ได้ทำธุระกิจกัน แต่แทนที่จะเสนอตัวขายชูรสกลับเสนอที่จะสร้างโรงผลิตที่นั่น ซึ่งในความคิดเขาคิดว่าลงทุนไม่มากด้วยความเป็นประเทศปิด เขาไม่ให้คนต่างชาติเข้าไปลงทุนทำอะไรทั้งสิ้น ดังนั้นลืมได้เลยกับการร่วมลงทุน ผมจึงเชื้อเชิญมาเยี่ยมโรงงานชูรสเราที่บ้านโป่งเสียก่อน อีกทั้งเชื้อชวนไปชมโรงงานน้ำตาลขอนแก่นเราซึ่งถือเป็นต้นแบบของโรงงานสมบรูณ์แบบของเราทั้งผลิตน้ำตาล/แอลกอฮอลล์รวมไปถึงโรงไฟฟ้าที่ใช้กากอ้อยผลิตหรือแม้แต่ปุ๋ยที่ใช้จากน้ำเสียของโรงงาน...สวัสดี