สปป.ลาวผมได้เดินทางเข้าออกเป็นประจำแทบทุกเดือนกว่า 7ปีแล้ว ตั้งแต่รับหน้าที่ดูแลรับผิดชอบในส่วนขายของราชาชูรสแบบเต็มตัว และผู้อยู่ใกล้ชิดผมไปไหนไปด้วยกันก็คือ วินัย ถือว่าเป็นผู้จัดการทั่วไปของตัวแทนเรา สมบูรณ์การค้า เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมาแกได้จากโลกนี้ไปด้วยวัยเพียง49ปีด้วยโรคตับวาย อันเนื่องมาจากการดื่มเหล้าแบบไม่บันยะบันยังสมัยหนุ่มจึงทำให้เป็นโรคนี้ได้ ก็ใจหายเพราะระหว่างที่แกป่วยอยู่ รพ. ผมก็เทียวไปเทียวมา กทม.- อุดร จนก่อนที่ผมจะเดินทางไปนิวซีแลนด์ได้รับทราบจากเจ้าของบริษัทว่าแกคงไม่รอด ผมจึงรีบนั่งเครื่องไปดูแกอาจจะเรียกว่าเป็นครั้งสุดท้าย โชคดีที่ไปเยี่ยมแกรู้ตัว มีสติเต็มร้อยจึงคุยกัน แต่แกก็คุยมากไม่ได้เพราะเหนื่อยมาก หลังจากที่ผมออกเดินทางไปเพียง 2คืนแกก็จากไปอย่างสงบโดยที่ยอมเรียกรถ รพ.จากอุดรไปส่งถืงบ้านที่เวียงจันทร์แล้วหมดลมเมื่อถึงบ้าน แกเป็นคนไทยแต่ไปมีครอบครัวที่ลาว ได้เมียลาว จากนี้หากผมไปตรวจตลาดก็จะไม่มีคุณวินัยพาไปหรือพาไปตลาดเช้าแหล่งดีวีดีเถื่อนหรือนาฬิกาปลอมยี่ห้อดังๆ ขอให้ดวงวิญญาณของคุณวินัยไปสู่สุขคติ ชาติหน้ามีจริงขอให้เราได้พบกันอีกนะครับ และเมื่อสุดสัปดาห์ที่ผ่านมาผมได้มีโอกาสปลีกตัวไปเยี่ยมบ้านที่ CHRISTCHURCH / NEW ZEALAND หลังที่เกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ที่นั่นเมื่อวันที่ 22 ก.พ.ที่ผ่านมา ว่าจะไปนอนหลายๆคืนช่วงวันหยุดยาวสงกรานต์แต่เพราะกลัวจึงเลื่อนวันมาในเดือนนี้ รูปที่นำมาให้ชมกันเป็นรูปที่หน้าบ้านผม หลังจากแผ่นดินไหวก็มีโคลนจากใต้ดินทะลักออกมาในสนามหญ้าหน้าบ้านผม ปริมาณขนาดนี้แหละครับ ถึงกับต้องจ้างเด็กๆแถวนั้นมาช่วยกันขนไปทิ้ง รวมถึงถนนหน้าบ้านที่ปราศจากภาพถนนเรียบๆตอนก่อนเกิด คาดว่ากว่าทางการจะมาซ่อมถนนได้คงอีกหลายเดือนเพราะเขาต้องเลือกถนนสายหลักก่อน บ้านผมอาจจะโชคดีกว่าเขาเพื่อนในแถบเดียวกันเพราะไม่ได้รับความเสียหายเฉกเช่นเพื่อนบ้านซึ่งบางบ้านต้องรื้อทิ้งปลูกใหม่ แต่แน่นอนว่ารัฐบาลเขาสร้างให้ก็ค่อยยังชั่ว หากเป็นบ้านเราคงบ้านใครบ้านมันเพราะประกันเขาไม่มาช่วยหรอกครับ เพราะเป็นภัยธรรมชาติ ในเมืองที่แต่ก่อนผู้คนขวักไขว่ปัจจุบันร้างเพราะเขากำหนดให้เป็นเขตภัยภิบัติ คาดว่าตึกในเมืองกว่า90ตึกทั้งเล็กใหญ่ต้องถูกทุบทิ้งเพราะส่วนใหญ่เป็นตึกเก่าที่ก่อด้วยอิฐ รวมถึงโบสถ์กลางเมืองที่ถือว่าเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่สำคัญที่สุดของเมืองก็ถูกแผ่นดินไหวทำลายราบเรียบไป สองครั้งที่เมืองนี้เจอแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ๆ ครั้งแรกยังมีบ้านเรือนที่ยังไม่ได้ซ่อมแซม มาเจออีกครั้งนี้ก็เลยยิ่งหนักหน้าไปอีก แต่ผู้คนของเขาไม่ได้ตื่นตระหนกยังออกมาหาความสำราญทานข้าวเดินศูนย์การค้าดั่งเดิม แต่ศูนย์การค้าหลายแห่งรวมถึงแถวบ้านผมต้องปิดซ่อมแซมไปอีกหลายเดือน ร้านอาหารก็เลยต้องแย่งกันทานเพราะมีน้อยแห่ง ยิ่งคืนวันศุกร์เสาร์ที่ผมไปไม่จองหมดสิทธิ์...สวัสดี