สุดสัปดาห์ที่ผ่านมาท่ามกลางกระแสของบรรดาเสื้อแดงที่จะพากันพาเหรดเข้ากรุงเพื่อกดดันนายกอภิสิทธิ์ให้ยุบสภาฯ ว่ากันว่าจะมากันเป็นล้านคน...แต่มาเหลือเพียง10%ของที่คุยไว้คือราวๆแสนคน แต่ก็ต้องถือว่าเก่งนะครับเพราะการรวมตัวกันเป็นแสนก็ลำบากพอสมควรตามความคิดของผม แต่ถึงอย่างไรดั่งที่รู้กันในวันนี้ที่ผมเขียนวาไรตี้เป็นวันพฤหัสฯที่18 รัฐบาลก็หาสะทกสะท้านไม่ ฝ่ายเสื้อแดงต่างหากที่อ่อนล้าลงและพากันหลบกลับบ้านเป็นจำนวนมาก เพราะพวกเขาเหล่านั้นก็เป็นเพียงชาวไร่ชาวนาหาเช้ากินค่ำ จนเหลือไม่ถึงหมื่นแล้ว เล่นเอาบรรดาแกนนำปวดหัวว่าจะหาทางลงแบบสวยๆได้อย่างไร ทำให้คิดถึงคราวพันธมิตรชุมนุมกันได้อย่างไรถึง193วัน บทเรียนที่ได้สำหรับครั้งนี้ของรัฐบาลที่ผมว่าน่าจะนำไปคิดก็คือความยากจนของคนชนชั้นกรรมกร ที่ถึงตรงนี้แล้วยังลืมตาอ้าปากไม่ได้ไร่นาก็เป็นของนายทุนไปหมด ตัวเองมีหน้าที่เพียงรับจ้างเขาก็เท่านั้นเอง จะทำอย่างไรให้พวกเขาลืมตาอ้าปากได้ ใช่ครั้งนี้มีเพียงทักษิณแต่หากหมดเขาไปก็จะมีคนใหม่ๆเข้ามา โดยการเอาจุดอ่อนนี้มาใช้อีก ใจผมน่ะหากเรายึดเงินมาได้จากทักษิณทำไมไม่นำมาหารจำนวนประชากรแล้วแจกให้พวกเขาเลยไม่ต้องไปมีโครงการต่างๆ ที่จบลงก็มีคนแสวงหาผลประโยชน์จากมันอีกไม่รู้จบสิ้น ตราบใดที่ช่องว่างของรายได้ประชากรเรามันยังเลื่อมล้ำต่ำสูงกันดั่งปัจจุบันนี้ คิดไปเองนะครับ ผิดถูกขออภัย
เอาเรื่องทำบุญดีกว่ากระมังครับเพราะเมื่อช่วงพรรษาที่ผ่ามาบริษัทราชาชูรสได้มีการจำนำเทียนพรรษาที่ลงทุนหล่อกันเองที่โรงงานไปถวายที่วัดในเมืองปากเช สปป.ลาว และมีการถวายปัจจัยกว่า4แสนบาทเพื่อร่วมสร้าง ศาลาโรงธรรม ที่คั่งค้างกว่า2ปีให้เสร็จเสียที มาวันนี้ศาลาเสร็จมีการจัดงานฉลองแต่เพราะผมติดพิธีศพคุณแม่ เลยต้องเลื่อนมาอีกสัปดาห์ไปดูด้วยตาว่าปัจจัยที่ถวายไม่สูญเปล่า ได้มีการนำไปใช้จริง ถือว่าเราท่านได้มีส่วนร่วมสร้างบุญกุศลในครั้งนี้ร่วมกัน ชาวบ้านเขาก็ดีใจและพากันกล่าวว่าหากไม่มีเราไปทำบุญ ไม่ทราบเหมือนกันว่าศาลาหลังนี้จะเสร็จเมื่อใดเพราะราคาค่าสร้างทั้งสิ้นกว่าล้านบาทไมยครับ เดินทางไป-กลับโดยนกแอร์ที่มาบินแทนการบินไทย นานแล้วที่ไม่ได้อุดหนุนเพราะขึ้น-ลง ดอนเมืองไม่สะดวกครับ หน้าตาน้องๆยังยิ้มหวานเหมือนเดิมครับ ...สวัสดีครับ